Κυριακή 9 Ιουλίου 2017

Βραδιά όπερας στο Νεοχώρι για την Μαρία Κάλλας


Το είδαν και αυτό στο χωριό χτες καταμεσής της οικονομικής κρίσης.  Βραδιά όπερας στο πατρογονικό σπίτι της Μαρίας Κάλλας, στου "Παντρία" το σπίτι, που λέγαμε μικροί.  Και σε 7 ημέρες έγιναν όσα δεν είχαν γίνει σε 30 χρόνια στου Παντρία.  Μπήκαν στο χώρο οι εργάτες και τον καθάρισαν από τα περισσότερα μπάζα, διαμόρφωσαν το χώρο υποδειγματικά, έφτιαξαν τις μάντρες, έστρωσαν την αυλή και (σχεδόν) χαίρεσαι να το βλέπεις τώρα. 

Λέω σχεδόν, γιατί τα απομεινάρια των τοίχων είναι ακόμα εκεί να μας θυμίζουν ότι αργήσαμε.  Ότι θα μπορούσαμε κάτι να περισώσουμε όταν ήταν ακόμα καιρός.  Κάτι να φτιάξουμε.  Βλέπεις όμως, αυτές οι 7 ημέρες κόστιζαν τόσο πολύ, που έπρεπε να περάσουν 30 χρόνια (και λίγα λέω) για να πάρει μπροστά το μυαλό μας.  Όχι, δεν αναφέρομαι στους χωριανούς, αλλού αναφέρομαι.  Στα προβλήματα που όλο έμπαιναν μπροστά ώστε να περιέλθει ο χώρος στην κοινότητα, τότε Νεοχωρίου, στα κονδύλια που δεν υπήρχαν για να διαμορφωθεί ο χώρος, σε όλα αυτά που έκαναν οι "άλλοι" για να δουν "άλλα σπίτια της Κάλλας" τη δόξα και όχι το πατρογονικό της.







Και ξαφνικά σε 7 ημέρες άλλαξαν όλα!  Και άλλαξαν όλα για μια και μοναδική(;) νύχτα.  Εντάξει, δεν ήταν αυτό που κάποιοι περίμεναν η χτεσινή εκδήλωση.  Δεν έχουμε όλοι την παιδεία ούτε να αναγνωρίσουμε την όπερα, ούτε να την καταλάβουμε, ούτε δυστυχώς να καθίσουμε και να την ακούσουμε.  Ήταν "κάτι", όμως.  Κάτι που έλεγε ότι Νεοχώρι Μελιγαλά και Μαρία Κάλλας είχαν κάποια σχέση.  Σε άλλα μέρη κάνουν μουσεία για τέτοιους λόγους, έστω και μικρά, που μπαίνεις μέσα και παίρνεις μυρωδιά για τη σχέση αυτή.







Όχι εδώ όμως.  Και όχι ακόμα (αν κάποτε...).  Είμαστε μικροί (σαν χώρα, σαν μνήμη, σαν σχεδιασμός).  Τώρα κοιτάμε να επιβιώσουμε, χρωστάμε λεφτά και "δεν είναι ώρα για άλλα σχέδια".  Ούτε παλιότερα ήταν ώρα.  Τότε "είχαμε άλλα".  Και αύριο θα έχουμε ακόμα περισσότερα ίσως να μας εμποδίζουν.  Όμως έγινε "κάτι" χτες.  Κάτι που δεν είχε ξαναγίνει και ίσως πρέπει να το σκεφτούμε λίγο πιο αισιόδοξα το πράγμα.  Κάτι αναγνωρίστηκε, κάτι κινήθηκε και δε θέλω να πιστέψω ότι αυτό το "κάτι" θα ξεχαστεί και θα σβήσει πάλι.

Θα βοηθήσει κανείς άλλος για να μη γίνει αυτό;

Σημείωση:  Οι φωτογραφίες είναι του πατέρα μου, ο οποίος και πρώτος ξεκίνησε ό,τι ενέργειες μπορούσε να κάνει όταν ήταν ακόμα κοινοτάρχης Νεοχωρίου.  Το λογότυπο μπήκε για να μην μπορεί να τις εκμεταλλευθεί κάποιος που δεν έχει ανάλογη άδεια.